Pod kudłatym łbem Gwendy.

Kyb

Opowiadanie, które zamieszczałam kiedyś na blogu (narcissa.mylog.pl) doczekało się epilogu zanim jeszcze zostało niefortunnie skasowane. Dzięki Lyss (dla niej dedykacja) odnalazłam kilka rozdziałów i ten właśnie epilog, którego nie zdążyłam dodać. Nic wielkiego właściwie, skoro samo opowiadanie szlag trafił, ale może ktoś, kto wytrwał w jego przeczytaniu, zechce się zaznajomić z tym tekstem. Smacznego!

Na opustoszałym wzgórzu stał wielki dom otoczony mnóstwem drzew i ogrodem, gdzie eksplodowały wielkie kępki różnokolorowych kwiatów.
Na trzecim piętrze, w małym, przytulnym pokoiku ze ścianami pomalowanymi na pastelowy, delikatny róż i kremową kołyską, na kanapie leżała dziewczyna. Wyglądała na jakieś osiemnaście, może dziewiętnaście lat.
Miała piękną, bardzo bladą cerę, rumiane policzki i złote, proste włosy zawiązane w warkocz. Spod kilku rozpuszczonych kosmyków mrugały niebieskie oczy.
Tak, to była Narcyza Black. A raczej Malfoy.
Położyła rękę na podbrzuszu, które było lekko zaokrąglone i wypukłe, po czym zamknęła oczy.
Zasnęła, zmęczona byciem matką jeszcze przed narodzinami swojego dziecka.
Dziesięć minut później do domu wrócił jej mąż – Lucjusz Malfoy. Dumnie wszedł po schodach, minął sypialnię i wkroczył do pokoju przygotowanego dla jego potomka.
Zatrzymał się koło kanapy, na której spała Narcyza. Przykucnął, uśmiechnął się lekko i zwrócił wzrok w kierunku jej brzucha. Westchnął.
Tysiące uczuć targały nim naraz: podniecenie, duma, radość, niepokój… Tak bardzo chciał mieć zdrowego syna, że sama myśl o kalekim potomku przyprawiała go o dreszcze.
Musnął końcówką palców brzuch swojej żony, po czym doznał dziwnego wrażenia, że fala gorąca rozpływa się poprzez palce, łokieć i ramię po całym jego ciele.
Nieoczekiwanie dziewczyna uśmiechnęła się.
- Kopnął mnie – szepnęła. – Pewnie wyczuł, że tu jest tatuś.
Lucjusz nachylił się nad Narcyzą i musnął jej usta wargami.
- Nawet nie wiesz, jak się cieszę – rzekł, patrząc z powrotem na jej brzuch. – Będę miał syna…
- Albo córkę – wtrąciła jasnowłosa. Spoglądała na niego, opierając się na poduszkach.
Lucjusz nie zamierzał się z nią droczyć, więc tylko wymijająco wygiął usta w błogi uśmieszek.
- Jak tam minęło w pracy? – spytała, choć wcale ją to nie interesowało. Samo przebywanie z nim w jednym pomieszczeniu było dla niej czymś pięknym.
Ten najwyraźniej jej nie usłyszał, myślami będąc gdzieś w jej brzuchu, pod skórą. Wpatrywał się w pępek Narcyzy, jakby widział coś bardzo fascynującego.
- Cyziu? – szepnął. – Czy myślisz, że będzie zdrowy?
- Albo zdrowa – poprawiła go karcącym tonem. – Na pewno. Kopie z taką siłą, że raz prawie się przewróciłam.
Zachichotała, po czym z powrotem opadła na poduszki.

Cztery miesiące później urodziła chłopczyka, którego nazwali Draconem. Szesnaście lat potem Lucjusz trafił do Azkabanu. Po czterdziestu latach Narcyza zasnęła i już nigdy się nie obudziła. Umarła, kochając Lucjusza, którego jednocześnie – paradoksalnie - nienawidziła.

Koniec. A może początek?

Lyssan

Zabroniłam Ci tego dodawać!

(znowu będę ryczeć na angielskim. przez ciebie moja nauczycielka się chyba załamie do końca)

Piękne, nooo. Bardzo piękne. Takie... romantyczne.
(i ckliwe)

tibby

A ja się aż popłakałam. ochiach

Kyb

Ojej, dziękuję ^_^

Carrie

Może rzeczywiście troszkę ckliwe. Ale Carietty lubią takie *___*

humbelina

Jadzia

A mnie się udało! *szatański śmiech*
Cóż, uroczo. I ślicznie. I nie wiem, jak jeszcze. I szkoda, że jakaś... nie powiem kto, naprawdę. Że zabrała Ci bloga. Że nie pozwoliła dokończyć. Że... och, to ja kończę.

karacha

śliczne. w ogóle to wszystko co napisałaś o cyzi jest śliczne. ochiach!

Panna Kate

Faktycznie - smutne i wzruszające. Jak dla mnie nieco zbyt ckliwe, chyba wolę mniej przewidywalne zakończenia. Mimo to ładnie i - chociaż krótko - zwróciło moją uwagę. Fakt, nigdy nie miałam okazji czytać Cyzi w całości, być może wówczas epilog wywarłby na mnie głębsze wrażenie.

Tymczasem jest tak na "cztery", bo warsztatowo niby dobrze, ale w siedzenie mnie nie wbiło.

ładnie,

Kejt.

tibby

A ja bym chciała poczytać o Cyzi od poczatku. Chcę i koniec. Kto ma wszystkie części? Cool

Kyb

Nikt ;_;

Sznurek

Bożesz ty mój! jak tak patrze na te opowiadanko, to aż mnie wstyd pali *klika na swoją jednoczęściówką i wysyła ją w kosmos* No cóż... * po krótkim namysle postanawia raz na zawsze skończyć z pisaniem jednoczęściówek* piękne to było. Wizja Malfoyów jako normalnej szczęśliwej rodziny Smile

*ociera łezkę*

humbelina

Kybuś, ale mówiłaś, że masz jeszcze jakieś rozdziały! Pokaż je, pokaż!

Camily

Piękne ;_: Ja też miałam ochotę się popłakać.

Len

Ogólnie... Ogólnie to ani mnie to ziębi, ani grzeje. Chociaż kilka razy zachichotałam. W przeciwieństwie do wypowiadających się przede mną mnie to nie rozczuliło. No, ale ja jestem osobą, która śmiała się na Titanicu, więc...