Pod kudłatym łbem Gwendy.

madamoiselle edith

Stała przy oknie patrząc na wijącego się blondyna na wypięlgnowanym trawniku przed wielką rezydencją. Nad nim stała postać w długim czarnym płaszczu z podłużną różdżką w ręku.
-Avada Kedavra! - wypowiedziała owa postać. Po policzku kobiety potoczyła się łza. Wiedziała, że nie było innego wyjścia. Postać podniosła głowę i popatrzyła prosto w oczy kobiety. Narcyza zobaczyła tylko dwie wężowe szparki oczu i zemdlała.

//

-Nie wiadomo, co z nią będzie. Przeżyła szok. Strata syna i to na jej oczach - sama pani rozumie. Ale jak tylko się obudzi powiadomimy panią. - powiedziała spokojnym głosem pielęgniarka do strasznie chudej czarnowłosej kobiety, która choć była młoda miała mnóstwo zmarszczek i szram na twarzy. Bellatrix nie wiedziała, że kiedyś dojdzie do momentu, że będzie musiała martwić się o swoją siostrę. Nigdy za nią nie przepadała: od momentu gdy nie chciała złączyć się z Czarnym Panem do chwili gdy ożeniłą się z Lucjuszem, którego przecież ona tak kochała. Nigdy mu tego nie powiedziała. Ale teraz już jest za późno. Gdy zmarł kolejny człnek rodu Malfoyów było już kompletnie za późno. Bellatrix wiedziała, że musi spełnić misję jaką dał jej Czarny Pan. Usiadła więc naprzeciwko twarzy Narcyzy i wpatrywała się w jej blade loki.
-Po co tu przyszłaś?- wyszeptała.
-Dobrze wiesz po co.
-Nie dam ci tego. Choćbym miała oddać życie.
-Głupia jesteś - zarechotała Bella. Narcyza popatrzyła na nią z nienawiścią.
-Idź sobie stąd. - powiedziała ostrzegawczo z łzami w oczach.
-Czyli nie jesteś gotowa na współpracę z Czarnym Panem?- odparłą zimno.
-Nigdy nie byłam, nie jestem i nie będę.
-W takim razie gorzko tego pożałujesz. Obiecuję ci. Będziesz się wić jak twój synalek. - wycedziłą i zarzucając kaptur na głowę wyszła z pomieszczenia. Narcyza wybuchła płaczem. Straciła męża, straciła syna. Po co żyje? Jedynym jej zadaniem jest bronić rzecz, bez której nie można zabić ani Czarnego Pana ani Potomka Gryffindora. Bardzo ważną rzecz. Szczerze mówiąc miała dość. Ale obiecała mężowi na łożu śmierci, że będzie ją chronić. Go chronić. Ostatniego horcruxa.I dotrzyma obietnicy. Ale najpierw pomści i męża, i syna.

///

I jak? xD Jestem tu niu. Mam hołp, że gód.[/i]

Gwendy

Nie wypowiem się, bo krótko i właściwie o niczym.

tibby

Również milczę.

haina

Po pierwsze - krótko i o niczym [jak już się wypowiedziano wcześniej]
Po drugie - zła struktura dialogów.
Po trzecie - no coment.

Wymieniać dalej?

Fretka

Ja tam nie lubię skrzydeł podcinać, ale odniosłam wrażenie, jakbyś napisała to w pięc minut, na szybko. Ot co. Nie da się wyczuć, że (o ile) wkładasz w to serce. I tyle.

Gwendy

Dokładnie! Wygląda to tak jakbyś tekst napisała na poczekaniu. Bo poza tym, że jest krótki, to wlaściwie nie bardzo wiem czego się uczepić. Bo takie bezbarwne toto.

Kim

Wkradło ci się kilka błędów, literówki, o dialogach się nie wypowiem, bo nic o nich nie wiem. Za to wierzę Hainie na słowo, że nie są dobre.

Tak więc. Przemilczę.

Carrie

Ehm... mogę powtórzyć za poprzedniczkami?

Ale szczerze mówiąc, przypomina mi to mojego pierwszego ff-a, którego każdą część pisałam dokładnie na poczekaniu. Bez cienia pomyślunku. XD

Aerandir

No to ja już się nie będę wypowiadał.
Kobity mnie wyręczyły^^

Jennifer

Jak widać do krytykowania wszyscy się wzięli,aż sie zaciekawiłam co to jest za opowiadanie...I chyba dołącze do tego skromnego grona, które wypowiedziało sie negatywnie, neutralnie w tym temacie.
No, ale trochę lżej, bo sama nie tworzę rzadnyh piękniuśyh dzieu.. Po pierwsze: To strasznie podobne do moich dzikich wypocin pisanych pod wpływem czegoś,co się weną zwie. Dramatyzm od samego początku. Dalsza część aż do złudzenia przypomina mi moje kłótnie z siostrą...tak samo bezsensowne. Niby to to tragiczne, przerażające i te de-acz ja nie czułam nic jak to czytałam. Zero emocji, jakbym oglądała jakiś nieciekawy program w telewizji, a przecież to powinien być interesujący fick! Powinien xP Jak widać ocena jest wielce obiektywna... Ale to szczegół. Życze sukcesów pisarskich...XD

tibby

Zgadzam się z przedmówcą.

retia

Oł, matko. Jesteś niu? I hołp, że god?
Aha ;]
Na łopaty rozłożyła mnie podłóżna różdżka i wybuchnięta Cyzia xD Dialogi były do bani, ale co ja się tu wypowiadać będę?
*rozgląda się *
Miałam milczeć?

Panna Kate

Powiem krótko:
A cóż to w ogóle jest?
Bo albo ja jestem głupia, albo... albo z tym "opowiadaniem" jest coś nie tak.

Nie, nie, i jeszcze raz nie.

Penicilin(a)

A ja nie będę miła, bo ktoś tu musi być zły, i powiem, że to grafomania jest. tyle.

Przesadystka

*niekontrolowany wybuch śmiechu*
To... To był prolog, tak?... Czy pierwszy rozdział? Bo mi to nie wyglądało na nic, absolutnie na nic.
Nie jestem w stanie tego skomentować.

Albo napiszesz coś, czego przeczytanie zjamuje chwilkę dłużej niż trzy minuty, albo daj sobie spokój. Nawet tego ocenić się porządnie nie da.