Pod kudłatym łbem Gwendy.

Lyssan

Początkowo miał być prologiem [link widoczny dla zalogowanych], ale jak go napisałam to stwierdziłam, że nie pasuje.
Ale i tak mi się podoba Smile

Liczę na jakieś eee konkretne komentarze.

Nie ma ludzi dobrych i złych. Nawet Ci z pozoru nieskazitelni, mają swoją „przeszłość”. Po prostu lepiej ją ukrywają. Wszyscy tkwimy w tym błocie aż po uszy. Z tego powodu cierpią zwykle niewinni. Tacy, co jeszcze nie rozumieją i nie potrafią żyć samodzielnie.
Dzieci.
Dzieci bez prawdziwego domu, kochających rodziców, za to z „przeszłością” o jakiej mógłby pomarzyć nawet najlepszy czarny charakter. Wiele z nich rodzi się już naznaczona krwią i łzami, z życiorysem misternie ułożonym przez krewnych. Krewnych, którzy mszczą się za to, że też byli takimi dziećmi. Krewnych, którzy już nie wierzą, że mogłoby być inaczej.
Co można na to poradzić? Zabrać ukochanego misia, do którego maluchy tulą się w te straszne noce i zmuszać do nauki? Puścić głośno muzykę, by nie słyszały jęku torturowanych w ich domu? Może kupić im wszystko, czego tylko zapragną, wypełniając pustkę w ich sercu i przekonując do kultu pieniądza? Przecież to już było! Nie, to nie przyniesie rezultatu. Nawet nie nauczy, jak żyć. Co najwyżej stworzy kolejne pokolenie nieludzkich i zgorzkniałych materialistów.
Zawsze tak było w wielkich rodach. Możni tego świata, władcy życia i śmierci. Wszyscy ze sobą spokrewnieni, z tej samej błękitnej krwi. Potężni i niepokonani. Jednak pod tą skorupą wciąż byli delikatnymi dziećmi, które po prostu miały mniej szczęścia, trafiając do tej, a nie innej rodziny. Zalęknieni, niespokojni, nie potrafiący żyć po swojemu. Wciąż próbujący zaimponować innym, nie znoszący bycia w cieniu. Często zgorzknienie odbierało im rozum – wtedy reszta rodu starannie wymazywała ich imiona z drzewa genealogicznego. Mścili się na wszystkich za to, kim byli – pomagało im to przeżyć noce, gdy misia zabrakło. Już nie płakali, bo wmówiono im, że są silni. Nie wierzyli w nic poza władzą i potęgą – nikt z arystokracji nie upadłby na kolana przed Bogiem. Jak można tak żyć?
Moja rodzina jest taka sama. Od wieków czysta i nieskalana, choć cała we krwi – i to zarówno królewskiej, jak i zwykłej, płynącej w żyłach mniej zamożnych śmiertelników. Wyuczone uśmiechy, powtarzanie wciąż tych samych formułek, liczne spotkania towarzyskie i wymuszone uprzejmości. Pustki w życiorysach i historii rodziny. Niewyjaśnione, białe plamy, od lat usprawiedliwiane klątwą. Śmierć może przyjść w każdej chwili, bo tu nie wybacza się niczego. Każdy niewłaściwy gest może wywołać katastrofę.
Czasem zastanawiam się, czym zawiniła moja matka i wuj. Przecież oni byli inni. Tacy... czyści. W porównaniu z babką – prostytutką i skandalistką, byli wręcz aniołami. Mili, uprzejmi, zawsze neutralni. Pozostaje wierzyć, że to był wypadek.
Jakich wiele w tej historii.

Don Evek

Takie... pełne żalu i goryczy.
Lubie to. Oj lubię.
A będzie coś jeszcze z tego?

Lyssan

Nie będzie. Idzie do kosza.
Tylko nei wiem, jak napiszę lepszy, skoro wychodzą mi tylko taie wspominkowe Laughing

Don Evek

Ale ten mi się podoba. Baardzo. Czemu do kosza?

Lyssan

Bo nie pasuje formą do b-s. Poza tym, nawet gdyby pasowało, ona się tak nie uzewnętrznia :>
Ale i tak wielbię swoją głupotę, która pozwoliła mi to napisać, bez zastanowiania się czy będzie pasować Laughing

Kyb

Heh, szkoda, że takie krótkie ^^.
Podoba mi się, bo w pewnym stopniu opisuje samą mnie.
Hehs.
Poza tym ja chyba mam z dziesięć takich prologów na komputerze, z których większość idzie do kosza, a niektóre mają nawet po jednym rozdziale. Łaał xD

Penicilin(a)

I po tym prologu właśnie zabieram się do czytania całej historii Luny A.
A długo się zbierałam...

Lyssan

Jeszcze trochę poczekaj. Jestem przy poprawianiu 11. rozdziału. Z 29 :> Za parę dni powinnam skończyć.

A prolog jednak wyląduje na blogu. Spore będą tego konsekwencje, ale cóż Razz

Enya

Cudownie napisane. To naprawdę wygląda jak prolog, wejście w pewien zawiły świat, naprawdę. Zazwyczaj prolog... hm... nie jest prologiem. Tutaj jest i to w stu procentach, gratuluje.

Marjorie

Jeżeli powiem, że naprawdę potrafisz obłędnie pisać, to nie będzie to żadna nowosć, nie?
XD

Lyssan

Kocie, nie odgrzebuj tematów sprzed lat Smile

Annline

taktaktaktaktak. bardzo, bardzo dobre.

kocham! {i kochałam już wcześniej}

Marjorie

Ale, Lyś, ja się nuuudzę. (Jadę tu dla tego bachorka, a on mnie oscentacyjnie olewa. Bo Małysz! Phi.)