Pod kudłatym łbem Gwendy.

Alana

O__________________o
matko, gdzie ja byłam jak padały te słowa?
wydaje mi się, że je kojarzę, ale jakoś... no nie wiem, czyżby moja skleroza już zamazała połowę perełek?

Lyssan

Na weselu Billa i Fleur.
To jest cała kopalnia genialnych wypowiedzi cioteczki Muriel..!

(założę jej fanclub. ktoś chce się zapisać? :> kobieta jest niewiarygodna!)

Amber

O tak, Muriel jest cudowna! To wszystko co mówiła na weselu... Very Happy

Lem

Jedna z tych niewielu nowych postaci w DH, które przedstawiały sobą cokolwiek ciekawego. Ach xd

Alana

no to się domyśliłam, że na weselu
chyba nawet juz pamiętam tą wypowiedź ^^

Panna Kate

Przeczytałam.
Wywalcie Epilog, a uznam, że książka była niezła.
I ostatnie dwa rozdziały, od biedy, też - niech skończy się źle ]:>

Lem

Ja skończyłam czytać o północy i też, o dziwo, jakoś tak stwierdziłam, że w ostatecznym rozrachunku książka była niezła i w sumie mi się podobała. Nawet czytając epilog po raz kolejny, tak z rozpędu, byłam w stanie powstrzymać się od szaleńczego śmiechu aż do kfikaśnego, dwuczłonowego imienia, którego nie wolno wymawiać. Ta sztuka zdarzyła mi się po raz pierwszy, choć epilog czytałam już z cztery razy.

Trochę przegadana (zwłaszcza "King's Cross") i w kilku chwilach nierealna (zaraz trochę poudaję syk węża i wpadnę na herbatkę do Komnaty Tajemnic), ale... w porządku?

W tej części ubóstwiam Regulusa (ale jego ubóstwiam zawsze - Reggy <3~), Snape'a, a wraz z nim rozdział 33, ale nie ze względu na wiadomy motyw i Gellerta Grindewalda. I Rona? Plus Teddy'ego Lupina podrywającego Wiktorię, ale do tego chyba nie powinnam się przyznawać Mr. Green

Aprics-nzlg. · Gość

[aż, wywala mnie dzisiaj cały czas]

Lem, Ron genialny tekst miał w epilogu z Gryffindorem i jeszcze to świetne "But no pressure" ^^ to już było apogeum.

Niech nie wywala epilogu ani nawet dwóch ostatnich. Tam trzeba wyciąć całe The Elder Wand Seeeeverus ;_;

Panna Kate

Nawet się wzruszyłam pod koniec, och ojej, trup słał się zdecydowanie za gęsto!

Epilog kwikaśny, podwójne imię zbiło mnie z nóg.

Lem

Tak, tekst z Gryffindorem też mi się spodobał. Ale wcześniej była jeszcze kwestia bliźniaków, kiedy zmienili się w Harrych: "Łał, jesteśmy identyczni" i "Ale ja nadal jestem przystojniejszy". Po tym długo się nie podniosłam xd".
I w jakimś kiepskim tłumaczeniu, Snape po ucieczce zostawił po sobie w szybie dziurę w kształcie Snape'a. Osobiście ubolewałam za domniemanym braku pelerynki w tym całym kształcie, ale ostatecznie boleść uległa wielkiej kfikale Mr. Green

I jeszcze jeden istotny dla mnie problem, który wynikł po tym tomie. Wiem, wiem, człowiek zabiera się za fanfick zanim kanon jest całkowicie znany, to musi się z tym liczyć. Ale ja i tak jestem zła, że mój Charles zupełnie nie zgadza się z książkowym Xenofiliusem Lovegoodem! Oczywiście, Xeno jest niesamowity, tchórzliwy i obłąkany jak trzeba, i jako postać jest dosyć barwny. I pewnie go lubię. Ale po cóż człowiek męczy się z pisaniem, żeby w miesiąc po ukończeniu dowiedzieć się, że kanon i tak zapełnia tę dziurę, którą pieczołowicie się łatało? To bolało. Na szczęście zostawiłam sobie jakieś dwadzieścia lat luki, w której Charles mógłby nabyć wszystkie cechy Xenofiliusa Very Happy

. Ciekawe, czy będę miała odwagę zmienić imię, gdybym chciała skanonizować (ha, co za błędne słowo) "turquoise".

Czy w tym temacie można swobodnie spojlerować?

Lyssan

Hm.
Jeśli chodzi o to, co mi zmienił w b-sie ten tom, powiem Wam to teraz głośno i uroczyście:
NIC.
Wprawdzie pan Yaxley jest tylko jeden, ale brat zawsze gdzieś po drodze mógł mu eee zrezygnować z ziemskiej wędrówki, o! Ewentualnie to może być jakiś trzeci, starszy brat, o którym nie pisałam, bo.. bo mnie Rowling nie uprzedziła!
Pozostaje tylko fakt tego, że Snape'a i Lily, ale ja na szczęście tylko raz ich wymieniłam w jednym zdaniu, może nikt się nie skapnie XDD

A bliźniacy są równie uroczy, co zwykle!
W ogóle, Weasleyowie byli z tomu na tom coraz lepsi. Założę im fanclub, chociaż z całego serca nie cierpię Gryfonów XD

Lem

Och, ja niby też, ale bliźniacy byli obłędni, od początku do końca zresztą.
I Rowling musiała to zrobić, nie? Rozdzielić.

Aerandir

Mnie bardziej rozczuliło to z małym Teddy'm. Okrutna ta Jołaśka, no.

Lyssan

Dobrze mu tak! Remusowi też!
KTO MU NIBY POZWOLIŁ, CO?

(tak, Tonks to zdecydowanie jego jedyna wada)

Lem

Joaśka skasowała w bardzo niedelikatny sposób najbarwniejsze postaci, zostawiając flaki z olejem. A mi żal tych wszystkich trzech postaci, nowieciektórych.