Pod kudłatym łbem Gwendy.

haina

Ale przecież ja nie uważam, że Potter jest zły Smile

Tylko, że ma zły wpływ na dzieci. Ale i tak go kocham za jego mrochną osobowość Smile

marik

To nie jest książka dla dzieci.
Dwa pierwsze tomy przeczytałam, jak miałam niecałe sześć lat. Popłakałam się, bo rodzice powiedzieli że Hogwart nie istnieje. Z bratem ciotecznym czekaliśmy na list i robiliśmy dormitorium gryfonów z mojego pokoju. Zgłupiałam. Przez DWA LATA przeczytałam niewiele innych książek, bo, moim zdaniem, nie dorównywały Pottiemu. Usiłowałam zrobić latającą miotłę. Namawiałam babcie do szycia mi 'szat'.

...a potem mi przeszło Smile

Modesty

Dokładnie tak. Też robiłam różne durne rzeczy, czarowałam, byłam śmierciożerczynią w szeregach Voldemorta, czekałam na list... i z wiekiem mi to przeszło. Takie dziecięce zafascynowanie, nic więcej.

Severina S. von Derrisch

O taaak, czekanie na list!
A jak przyjeżdżały do nas kuzynki, ubieraliśmy szaty (z narzut i prześcieradeł) i rozgrywaliśmy mecze quidditcha za pomocą takiej wielkiej, dmuchanej piłki i hula-hopu. XDDD

Potter ma wpływ na dzieci. Dobry czy zły - co za różnica, czy dobro i zło w ogóle istnieją? (w pewnym teście wyszło mi, że najbardziej podobna jestem do Toma! xd) - Po prostu na pewno ma WPŁYW. Wink

Beverly

Tak, Severino, ale Ty i Twoje kuzynki wiedziałyście, jaka jest granica między rzeczywistością a fikcją. A niektóre dzieci nie wiedzą. Ale to nie jest wina Rowling, jak to już wcześniej wspomniała Dżulka.

buka

Ja nie miałam żadnych problemów z Harrym. Jak na 11 urodziny nie przyszedł list, to wmówiłam sobie, że jestem tak oryginalna, że dotrę do Hogwartu od razu do drugiej klasy i czekałam kolejny rok. Potem zrozumiałam, że to chyba tak nie działa. Pierwszy raz w życiu poddałam się optymizmowi (;

Bastet

Ja na list przestałam czekać w wieku ośmiu lat, a poza tym, że grałam w quidditcha i robiłam różdżki z kredek, zbytnio mi nie odbijało Wink

Gabrielle

Ja z koleżankami czarowałam. Jakiegoś nieszczęśnika, który nam podpadł. Na szczęście się nie spełniło. I dobrze, bo dziwnie by wyglądał.

Lyssan

A ja się śmiałam z koleżanek, które bawiły się w Hogwart i jakoś nigdy bardzo nie przejmowałam się tym czy Potter istnieje, czy nie.
Moja kulawa wyobraźnia ^^

No i byłam bardzo małym dzieciaczkiem, jak go czytałam po raz pierwszy, a nic mi się nie poprzestawiało.
Pisałam już wcześniej, więc nie było też pozytywów.
Książka jak każda inna, tylko miała lepszą kampanię marketingową.

buka

Hogwart? *chowa się pod biurko na wspomnienie zakładania tejże szkoły w swojej klasie*
No, dobra, przyznaję się. Założyłam w podstawówce taki malusi Hogwart, były 2 domy tylko, a po lekcjach chowaliśmy się po korytarzach przed woźnymi i robiliśmy eliksiry. A ja siedziałam w domu i skrobałam patyki z podwórka tępym nożem, żeby był ładniejsze jako różdżki. I wymyślałam, że na przykład ta długa ma 11 cali i jest z drzewa różanego. O, te miały największe wzięcie. No, te z włosem jednorożca też.

Lilias

ja też czytałam jak miałam mniej więcej tyle lat co Bastet. nie pamiętam, żeby coś mi się działo Very Happy

po prostu marzyłam o tamtym świecie. i zawsze czekałam na list z Hogwartu.

nie będziecie się śmiać? już podświadomie, czy jakoś tak, czekałam do teraz, bo w końcu teraz idę do gimnazjum, czyli taki odpowiednik czasu nadesłania angielskiego listu XD

Gość

Lilias, a jak nie przyjdzie teraz to wmawiaj sobie że Polska cofnięta jest i odpowiednikiem będzie dopiero liceum

8D

[żeby nie było; to nie była żadna uszczypliwa uwaga]

Catherine

Gdy do mnie dotarło, że żadnego listu nie będzie, popadłam w swego rozdzaju 'dół'. [to było chyba niedługo po tym, jak skończyłam jedenaście lat]
Wszyscy się zastanawiali, czemu chodzę taka przybita xd

Kiedyś bawiłam się z koleżanką w Hogwart xd Chyba jeszcze za czasów, kiedy czekałam na list.
Robiłam róźdżki z wykałaczek xd
Nawet kiedyś kenowi namalowałam bliznę na czole flamastrem, żeby wyglądał jak Potter xd
[nie jeszcze nie odwiedziłam żadnego psychiatry xd]