Pod kudłatym łbem Gwendy.

Modesty

A ja na gdzy skończyłam 11 lat to czekałam do północy, aż wreszcie dostanę list z Hogwartu. I nic nie przyszło, no! A potem sobie wymyśliłam, że jestem taką drugą Bellatrix, i służę Voldemortowi, i że jestem najlepszą Śmierciożerczynią w szeregach zła. Tylko bardzo proszę bez komentarzy!

marik

jejku, ale wy stare byłyście jak to czytałyście po raz pierwszy. Ja miałam niecałe sześć lat, jak dwa pierwsze tomy czytałam. Mamusi z półki podebrałam Smile

I miałam różdżkę. Razem z bratem ciotecznym mieliśmy baaardzo ambitne palny zrobienia latających mioteł. I lewitowałam balony. Albo brałam sztuczne ognie i wrzeszczałam: LUMOS! O, i Alohomorę w kółko rzucałam. No i kłóciłam się z rodzicami ("A właśnie, że istnieje! Hogwaaaart istnieje!"). Laughing

Aerandir

Pierwszy raz przeczytałem HP, kiedy miałem... *wytęża muskownicę* chyba około 11 lat. I szczerze mówiąc nie pamiętam, żebym jakoś specjalnie to przeżywał ^^'
Inaczej było z Narnią - po przeczytaniu wszystkich części potrafiłem pół dnia przesiedzieć w szafie czekając, aż otworzy się przejście do Narni xDD

Kim

O kfi XDD
Ja Narni nie czytałam i póki co, nie zamierzam, bo mnie zamordują bibliotekarki za przetrzymywanie książek *zerka na metrowy stos*.

Pamiętam, jak kiedyś znalazłam taki ładny, prosty patyk, który owinęłam rzemykiem i bawiłam się, twierdząc uparcie, że to prawdziwa różdżka. I, biedne dziecko, rzuciłam nią sobie, a wtedy podbiegł taki duuuży pies i ją zabrał. Jej, ale ja to przeżywałam... XD

haina

Mia

Ja przeczytałam pierwsze dwie części jak miałam... 10 lat i też czekałam z niecierpliwością na list, i też nie przyszedł. A potem zaczynałam sobie myśleć, że może się gdzieś zgubił i dotrze, ale później ^^. I w końcu mój zapał ostygł xD. Ale pamiętam jeszcze te fasolki, które w sklepach były i czekoladowe żaby. Istne szaleństwo. Różdżki nie miałam za to nigdy Wink

haina

tak, fasolki to ja też jadłam. całymi tonami.
teraz jak pomyślę, ile rodzice na to kasy dali...

Kres

// Witamy Mię na Gwędowisku! Very Happy

//

Mia

Oj, dzięki, dzięki!

A co do fasolek i żab, to w końcu rodzice się zbuntowali i koniec. Wtedy przeżyłam depresję. Tak sobie teraz myślę, jak to dawno było...
Ale przecież nie aż tak Wink

Modesty

A ja chyba miałam tylko jedną paczkę fasolek. I to od kuzyna.
A Harry'ego przeczytałam gdzieś tak w wieku 7-8 lat.

Hej, hej Mia;)

Ross

My z siostrą najwięcej pieniędzy straciłyśmy i tak na Pokemonach. Teraz zastanawiam się, po co. Ale wówczas to było niezwykle fascynujące!

Fasolek nie lubiłam. Za to czekoladowe żaby... i karty!

Iris

Ja miałam lat osiem i pół, jak z mamą poszłyśmy do księgarni i kupiłyśmy Kamień Filozoficzny.
I w dodatku przeczytała mi potem dwa pierwsze rozdziały.

A do jedenastego roku życia czekałam na ten głupi list, aż mi się smutno zrobiło, jak nie przyszedł. To gorsze, niż wiadomość, że nie Mikołaj, a rodzice przynoszą ci prezenty.

Pamiętam, jak kiedyś znalazłam na parkingu obok bloku pięć złotych (łau, to był cały piątak!) i od razu poleciałam do sklepu i zakupiłam Faloski, które wyrzuciłam zanim zjadłam połowę. xD
To były czasy... oO

Kim

Fasolki były paskudne!
Tfu, tfu, tfu!

A czekoladowych żab nie jadłam xd.

Kyb

Wiecie co? Ostratnio wyłożyłam z szafy wszystkie moje staaare numery Bravo, Dziewczyn, Popcornów i innych takich i gdy koleżanka wykopała z nich kawałek strony poświęcony grze w pokemony, rzuciłam się nań, jakbym była jedynastoletnim łapaczem wyimaginowanych przez moją bujną wyobraźnię pokemonów i zaczęłam czytać łapczywie.
Myślę, że chociaż większości to zafascynowanie minęło, to nadal mają w sobię tę cząstkę w pełni pochłoniętą przez fascynacę.

humbelina

A ja nigdy nie jadłam ani fasolek, ani czekoladowych żab. Buu...
Ale za to pokemonami się bawiłam, a jakże xd. I oczywiście zawsze miałam te najlepsiejsze ^^".