Pod kudłatym łbem Gwendy.

Catherine

Moim pierwszym gniotem dla odmiany był pamiętnik Lavender Brown.
*kfiiii!*
Zakochanej w panie Potterze.
Pod każdą notką miałam z piętnaście komentarzy Very Happy

Milusio było Razz

dżulka

To jest maksymalnie najmaksymalniej denerwujące. Silisz się na orginalność, wypruwasz flaki, a i tak wszyscy polecą do różowych pamiętniczków Tokio Hotel! (nie mówię, że Twój, Cath, jest taki xD)

Catherine

Znam ten ból. Ale już tamtego "blogaska" nie mam xD
W końcu doszłam do wniosku, że to żałosne xD
Najlepsza decyzja w moim życiu!
Ale jak sobie pisałam takie gnioty, to radość była.
Komentarze i w ogóle...
A teraz...
Ja tu się wysilam [chyba z kiepskim rezultatem, ale pomińmy], a tu... A tu...
NIC! *szloch* xD

Camily

A ja pisałam o złodzeju-gentelmanie, który zakochuje się w zwykłej dziewczynie O_o ... I od tego się zaczęło. Później było coś a la Potter, ale jednak nie o Hogwarcie (choć główny bohater był łudząco podobny do Toma Riddle'a), jeszcze później wampiry i opowiadanie o Cyganach, do którego do teraz mam słabość. ^^

haina

normalnie mam ochotę się zabić, wspominając selcentę rotcher. jak ja mogłam to pisać?!

Kres

Jak ja mogłem pisać Dziecko Fantastyczne? Laughing

Don Evek

E noo... O ile mi się nie wydaje, to ja się zabierałam kilka razy za dziecko fantastyczne, ale nie zabrałam w końcu ^^"

Dżiz, jak ja mogłam pisać Evalyn Basysh?! xD

Kres

Evvy, ja też się zabierałem za Twojego fica Laughing

. Przeczytałem pierwszą notkę i... podobało mi się! Czuj się dumna, ło.

Don Evek

xD Och *duma ją rozpiera*
Ale to i tak był obrzydliwy gniot *patrzy z niesmakiem na zalegające na dysku rozdziały EB*

humbelina

A jak ja mogłam pisać to-to wszystko co pisałam?!

Kyb

Jak ja mogę NIC nie pisać?! *załamana idzie założyć bloga z opowiadaniem*

Gość

Z czystym sumieniem mogę powiedzieć że evening Star to mój drugi gniot w życiu .__.

buka

Jeśli o mnie chodzi, to nie myśląc o oryginalności, zaczynałam od Hermiony. Jeżu, to były notki. Pisane w panelu, długość wahała się od 10 do 15 linijek. Hermi szalała za Potterem, ale nagle pojawił się niejaki Matt i kompletnie straciła głowę. Potem dał jej do zrozumienia, że jest gUpia, a ona płakała w toalecie. Jej szloch usłyszała Jane. Zaprzyjaźniły się i... skasowałam bloga.
Jak widać - jeden wielki gniot.
A jaka duma mnie rozpierała, gdy wstawiłam zdjęcie Emmy Watson na nagłówek!

Iris

Ja też zaczęłam od Hermiony, ale prędko mi się znudziło - czyli po trzech napisanych rozdziałach. Co najciekawsze, zrobiłam to, od, tak, chyba dla zabawy, odwiedzając różne inne głupie opowiadania Hermiony i komentując, że dziewczęta świetnie piszą. Ale w gruncie rzeczy wciągało mnie to, chciałam napisać coś naprawdę dobrego i godnego uwagi. W ten sposób powstał drugi fanfick - o Francuzeczce w Hogwarcie, do której zalecał się pan Black. Glizdogon zaginął gdzieś w akcji, nawet o nim nie wspomniałam, aj, aj, ja, to był błąd!
Ale i tak skończyłam po czterech częściach, bo w międzyczasie napisałam jeszcze jeden prolog, który wydał mi się na tyle dobry, że postanowiłam zacząć kolejny ff, który egzystuje do dziś w liczbie części dwóch - ale przecież, jak się człowiek śpieszy, to się diabeł cieszy, więc szysko idzie powoli, żeby się nie zapędzić w kozi róg i nie płakać, że z Sary wyszła mi Maryśka.

Annline

U mnie zaczęło się oczywiście od Lily Evans (a kogo by innego?), zainspirowanej blogiej [link widoczny dla zalogowanych] (a jakim innym?). Z tą tylko różnicą, że w moim opowiadaniu (o ile można to tak nazwać) działy się dziwne rzeczy. Jakieś sfinksy wylegiwały się na łóżkach w dormitorium, były też przyjaciółki, które miały właściwości kobiety-kot, psia agencja i górskie wycieczki z dramatycznymi zakończeniami.

O.o
Jak ja mogłam pisać coś takiego?!
*idzie ochłonąć*