Pod kudłatym łbem Gwendy.

Ross

A najgorzej to jest, kiedy ktoś nie ma Wena w ogóle, ot co! TAk jak w moim przypadku ^^

Malice

Mój Wen pojawia się jak mam zły humor lub bardzo coś przeżywam, po przeczytaniu czegoś b.dobrego i w niedziele wieczorem kiedy musze się uczyć....on dziwny jest ten Wen xD

PS. To forum źle na mnie działa...powinnam się uczyć... xD

Kim

Mój Wen pojawia się wtedy, kiedy mu się zachce. Jest jak kot - jeśli zmuszę go do współpracy wbrew jego woli, podrapie, a kiedy kompletnie nie mam ochoty na pisanie, przyjdzie się łasić.
Wena mam trzy, cztery dni w tygodniu, a napada mnie zawsze wieczorem, kiedy nie mogę pisać, co jest równoznaczne z tym, że nie śpię.

Ale poza tym, to ja go koHam. Bardzo ^^

Iris

Mój prawdziwy Wen pojawia się wtedy, kiedy go wcale nie potrzebuję.
Teraz, dla czystego przykładu, od miesiąca piszę rozdział pierwszy, którego powstało, o ile się nie mylę, osiem, czy dziewięć różnych wersji i każda jest jeszcze gorsza od poprzedniej.

Kim

Skąd ja to znam, Iris?
U mnie jest słowo w słowo tak samo.

Haszysz

Do mnie wen przychodzi na jakieś 15 minut i to coraz rzadziej.

Kim

A ja staram się pisać, jak to Lem pisała, niezależnie od Wena.

Fretka

Ja też, Kimmy, ale nie chciałabyś widzieć wtedy moich tworów --'

Lem

Ja już zrezygnowałam z udawania, że Wena nie ma.

Kim

A ja piszę tak samo, jak z Wenem, tyle ża zajmuje mi to o połowę więcej czasu i jest dużo bardziej męczące...

Lem

Ja piszę bez Wena o wiele gorzej. Nic mi się nie klei.

haina

A ja nie umiem pisać bez wena Riddle'a. I strasznie mnie to wkurza.

Lem

No bo Riddle to trudny temat. I chyba trzeba jednak nieco więcej niż nieco Wena.

caitria

ja mogę pisać bez Wena, ale wtedy mi wychodzi lanie wody... takie coś o niczym, żeby po prostu było. a jak jest prawdziwy wen, to dwie strony piszę w parę godzin, bo nie potrafię moich myśli ubrać w odpowiednie słowa. heh.

[offtop] hainuś, a Ty wiesz, że ja Ci coś zrobię za zawieszenie Riddle'a?[/offtop]

Iris

Ja bez Wena piszę jak dwunastolatka próbująca naśladować nie-wiadomo-kogo.
Ostatnio nawet przed zaśnięciem słucham ulubionych piosenek z nadzieją, że Hey albo Akurat podsunie mi jakiś fantastyczny pomysł, ale cóż.
Jakoś nie wychodzi.